دمی که قطره های عشق، به روی صورتم چکید
و دست کوچک دلم به دست عاشقی رسید
دمی که آبی دلت به زرد من نظاره کرد
و سبزی وصالشان به آسمان اشاره کرد
دمی که در کویر دل دوباره شاپرک پرید
و تاجر دلم ز تو ، دوکیسه عاشقی خرید
دمی که مثل هر دمم سکوت و خستگی نبود
و کوچه های قلب من پر از شکستگی نبود
دمی که سفره دلم پر از صفا و سیب شد
و دست مهربان تو برای من طبیب شد
دمی که کودک دلم زبان به عاشقی گشود
و با دو پای کوچکش به شهر تو سفر نمود
دمی که برگهای گل به من سلام کرده اند
و لاله های واژگون در آن قیام کرده اند
دمی که دستهای من به خانه خدا رسید
و طرحی از لطافت پر فرشته ها کشید
دمی که آفتاب تو ، به شهر من حلول کرد:
تمام شعرهای عشق به قلب من نزول کرد.
پ ن1:امروز هفتمین سالگرد عقدمونه . اون روز از خدا خواستیم کاری کنه تا آسمونه هفتم عشق با هم بمونیم و امروز دوباره همین دعا رو می کینم تا یادمون نره از خدا چی خواستیم...
پ ن2:اینجا رو بخونید خودم که ازش خوشم اومده و هر چند وقت یه بار می خونمش. خود تحویلیه مفرط!!!!
هوای شرجی اینجا
به خاک آلوده ست
و ذره ذره غبارش
که از عراق رسیده
سوغات مهمانهای ناخوانده انجاست
چه بوی یانکی تندی!
تمام مدت چشم بادومی های ناکازاکی را خیال می کنی
به عربهای آفتاب سوخته عراقی
لبخند اشنا می زنند
و احتمالاً چند نسل بعد می فهمی
که این خیال یعنی چه.
اینجا اهواز است
گرد یانکی نشان عراقی
از کدام سفارتخانه روادید گرفته
که مجوز ورود به کام ما را هم دارد؟!
اینجا اهواز است
شرجی و گرد و خاک
مانع کار ادارات نیست
تعطیلی برای از ما بهتران تهرانی ست:
برف بازی وقت می خواهد!
ما که خودمان خاکی،
آبمان خاکی ست،
بگذار هوایمان هم خاکی باشد.
پ ن: اون بچه کنکوریه بود تو چند مطلب قبل گفتم می خواد امیرکبیر قبول شه ولی حوصله درس خوندن نداره ! هنوزم منتظر راهنماییتون هست ها!
پویا و باوقار، شهوار می رویم
استاده بر مسیر، بیدار می رویم
در باغ انقلاب ، شاد و بلند و سبز
هر روز تازه تر ، پربار می رویم
خط نگاهمان انگشت رهبریست
با یک اشاره ی آن یار می رویم
دانش سلاح ما ، حق است یارما
از ذکر یا حسین سرشار می رویم
هر ذره مسخمان ، عشق است مشقمان
تا لحظه ی ظهور تبدار می رویم
و فردا خواهد آمد آنکه جهان در انتظار اوست...
می خواستم از میلاد پیامبر بنویسم اما نمی دونم چرا مدام انتظار تو ذهنم جولان می ده. دلم هوایی ظهوره و خب بر خلاف حرف دل هم که نمی تونم حرفی بزنم پس ...
ای گل نرگس خدا یار تو
غایت ما لحظه دیدار تو
کاش بود نام من کمترین
در صف یاران وفادار تو
الهی آمین- شعر از شاهد
کربلا دیدم حسین آنجا نبود
آن خدای شور و شین آنجا نبود
گر حسینی باشی اینجا کربلاست
راه کم کن هر کجایی نینواست
یار حق ، یار حسین بن علی ست
همره آن کاروان دلبری ست
هر کجا ظلمی، یزیدی ، کوفه ای
بهر ایمان مسلمان بوته ای
کربلا دیدن نه تنها بس بود
آی! مهدی زمان بی کس بود
کودک غزه اسیر صهیون است
اشک مادر همچو رود جیهون است
آی شیعه، غیرتت را العجب
یادت اید خیبر و شیر عرب
وای گفتم از عرب ، اشکم گرفت
کوه ترسو جهلشان ، خشمم گرفت
آی ترسوها ! امیران خلیج!
ای که داناتر از شما حتی هویج!!
تا به کی ترس از عدو؟ عاقل شوید
بر کلام حق دمی عامل شوید
نفت دنیا زیر پاهای شماست
از چه می ترسید ؟ این دنیای شماست
از نژاد و رنگ ها خالی شوید
رو به خود آرید ، اسلامی شوید
هان ! فلسطین خانه ی امن شماست
از خدا ترسید، تنها او خداست
آی صهیون این پیام من شنو!
تا علی فرمان نداده ، خود برو
ورنه نامت را ز دنیا برکنم
خواب چندین ساله ات بر هم زنم
من یکی از عاشقان حیدرم
نوکری از نوکران حیدرم
گر که آقامان علی فرمان دهد
هر کدام از ما یل خیبر شود
یاور حق را خدا یاور بود
یار ظالم تا ابد ابتر بود
خون مولامان حسین بن علی
در رگ هر کودک ما منجلی
این بدان نابودیت حتمی بود
چشم امید جهان مهدی بود
سلاح شعر در دستم
ز خواب بی خودی جستم
کمر بر قتل تو بستم
الا ای صهیون ملعون
فلسطین خانه ی ادیان
مسیح و موسی و عمران
نخستین قبله ی جانان
الا ای صهیون ملعون
من و فریاد دوران رس
ز رهبر یک اشارت بس
تو را خاری کنیم و خس
الا ای صهیون ملعون
علی در دل ولا داریم
ز رستم ما نیا داریم
به دل کین تو را داریم
الا ای صهیون ملعون
قسم بر کودک گریان
به آه مادر نالان
جوان غرق خون،بی جان
الا ای صهیون ملعون
به نام مهدی موعود
سلیمان و نبی داوود
کنم بنیان تو نابود
الا ای صهیون ملعون
این یه دعوت عمومیه . وبلاگ نویسای عزیز با نوشتن حتی یه مطلب در حمایت از مردم مظلوم فلسطین برگی زرین در کارنامه اعمالمان درج کنیم. معلوم نیست تا کی زنده هستیم پس بیاید تو این جهاد شرکت داشته باشیم.
روزنامه های جورواجور - بانک جهانی - استاندارهای مختلف - فرماندارهای گوناگون - مدیران اداره آب و فاظلاب متعدد - شهرداران متفاوت و در آخر قصه سرایان این مرز و بوم هرساله (از زمانهای کهن) در زمستان و بارندگی برای شهروندان اهوازی تکرار می کنند!
ومن نمی دانم این چه داستانی است که تا 100 سال دیگر هم تکراری نخواهد بود و فرزندانمان هم با اشتیاق به آن گوش خواهند داد:
باز باران با ترانه / با لجن های فراوان
می رود تو هال خونه / تا اتاق خوابم روونه
یادم آرد روز پیشین / خوب و شیرین!!!!!
تو خیابونهای اهواز / چاله های شرکت گاز 
فاضلاب و بوی جوبش / اَه لجن ها توی جوبش
تو خیابون ها روونه / این لجن تا توی خونه
خانمه با بچه افتاد / تو لجن ها داد بی داد
وای ماشین داره می آد / وای لباسم ! آی امداد
آب گل روی لباسم / باز دیر میشه کلاسم
این جا باید قایقی داشت / یا که کفش عایقی داشت
جوب کوچه پر زباله / انگاری پاکی محاله
شهرداری خوابه خوابه / یا موبایلهاشون خرابه؟!
این همه وضع اسفناک / ناگوار و سخت و غمناک
با سه چارتا قطره بارون / نم نمک ! نه مثل تهرون
آخه انصافه عزیزم ؟ 
/ اینجا، اهواز تمیزم!!!
و این داستان تا سالها ادامه خواهد داشت و این شعر از خاطره ها خواهد رفت!!
کلاغ خسته ی قدیم
بازم به خونه ش نرسید
گنجشکک اشی مشی
از بوم خونمون پرید
قصه بازم همونه و
خوب و بدش همون که بود
افتاب و مهتابش همون
به زیر گنبد کبود
فقط یه کم ماشینیه
یه خورده با کلاس شده
جوونهای الافی که
به روی نت پلاس شده
دلا به دنبال یکی
که بشنوه حرفشونو
خدا کجاست نمی دونم!
گم کرده ام mailشونو!!
قصه هامون عجیب شده
دیو سیاه تو خونه هاست
همه به هم می پّریم و
انگار که خونه قتلگاست!!
از یادمون رفته یه روز
پیش خدا عزیز بودیم
از سگ و گربه بدتریم
اسیر خودهای خودیم
کاشکی خدا چاره کنه
عقل ما رو به راه بشه
دوباره ادم بشیم و
وقت طلوع ماه بشه...
مصلحت نیست که از خود جنمی روسازیم
یا که آرامش خود را به خطر اندازیم
خون یک عده مسلمان به زمین میریزد
مصلحت نیست که حرفی به میان اندازیم!
دل آقا چو شکستند خودش می آید!!!
مصلحت نیست که اسبی به دفاعش تازیم
حرم امن امامان که شده ویرانه
مصلحت نیست که ما تفرقه ای درسازیم!
آخر این مصلحت اندیشی ما حدی داشت
این همان شیعه نابیست که به آن می نازیم؟
انا لله
که نفس مطمئن راجع گشت و
یک جماران کاه گلی
کاه بر سر
و جیغهای کودک من
زیر دست و پا له شد...
