حقوق بشر،

نه!

دیود بهتر است،

_ فقط مثبتها بیایند._

                            شعر از شاهد

عطر جمعه بر دلم روانه شد نیامدی
شعرهای خسته‏ام بهانه شد نیامدی

انقلاب اشک و سنگ، حاصل غریبی است
اشکهای مادران ترانه شد نیامدی

رهبرم دلش گرفت، بغضهای ما شکست
آتش دل زمین ،زبانه شد نیامدی

در زمان ما فقط ، قصهای زعشق ماند
حرفهای آشنا فسانه شد نیامدی

آه ای امید صبح ، باز در غروب شهر
عطر جمعه بر دلم روانه شد نیامدی...

شعر از : شاهد

ایام ولادت حضرت معصومه ست. دلم هوای امام رضا کرده. این شعر رو پارسال که مشرف شده بودم گفتم:

مرا به خویش بخوان ، ای تمام خوبیها

که خوب می‏شود اینجا زخویش خالی شد

فدای پنجره فولاد تو ، دخیل می‏بندم

دلی که در همه جایش خشوع ساری شد

و آب معنی پاکی ز نور بی حدٌت

که در نهایت عرفان به کام جاری شد

میان صحن تو آنجا که آب می دادند

لبم به جام طلایی رسید و باقی شد

تمام فاصله‏ها را به عشق پیمودم

و در کنار ضریحت غمم فراری شد

سوار اسب سپیدی که می‏رسد از راه

برای دیدنش اینجا ‏، دلم گواهی شد

نگاه گر بنمایی ز خویش می‏میرم

که با غبار حریمت دلم بهاری شد

همیشه نام تو را عاشقانه می‏بردم

خدا کند تو بگویی، که عشق کاری شد

شعر از شاهد

4/5/84 ("1:47)

و

27/5/84

                       دل شمشیر آن شب ناله می‏کرد

                                               که فرق عالمی را پاره می‏کرد

                       دران صبحی که حیدر ضربه می‏خورد

                                               غمی در قلب زینب خانه  می‏کرد

                       سحرگاهان هوای تازه‏ای داشت

                                                 دل هر نی، نوای تازه‏ای داشت

                       در آن صبحی که مرغان ناله کردند

                                                 علی در سر، سرای تازه‏ای داشت

شاعر : شاهد